Fundamenty palowe zalicza się do kategorii fundamentów głębokich i zazwyczaj stosuje się je wówczas, gdy warstwy nośne gruntu są posadowione na głębokości od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów. Fundamenty pośrednie, jak inaczej nazywane są fundamenty oparte na palach, można podzielić na kilka kategorii, a wybór optymalnej technologii zależy w dużej mierze od warunków gruntowych oraz istniejącej zabudowy w pobliżu planowanej inwestycji.
Pale fundamentowe – podstawowy podział
Obecnie stosowane pale fundamentowe można dzielić na podstawie różnych kryteriów. Wśród tych najpopularniejszych jest rodzaj materiału, z jakiego wykonane są pale oraz sposób/technologia ich osadzania w gruncie. Jeśli chodzi o materiał, to pale fundamentowe mogą być wykonane z drewna, ale najczęściej spotykane są pale betonowe, żelbetowe oraz stalowe. W przypadku pierwszej grupy pali, mogą być one prefabrykowane (gotowe) bądź wykonywane na miejscu ze świeżej mieszanki betonowej. Pale zagłębia się w grupach lub w rzędach – w zależności od specyfiki fundamentu obiektowego. Pod względem sposobu przenoszenia obciążenia, pale dzielimy na:
- normalne (nośność w identycznym stopniu zależy od oporu gruntu u podstawy, jak i oporu tarcia na pobocznicy pala),
- stojące (nośność uzależniona od oporu gruntu pod ostrzem/podstawą pala),
- zawieszone (nośność zależy od oporu tarcia wzdłuż pobocznicy pala).
Pod kątem sposobu wykonania pali, wyróżnia się: gotowe/prefabrykowane pale wbijane, wciskane czy wkręcane oraz pale wykonywane bezpośrednio w gruncie. Istotną kwestią jest to, iż głowice pali powinny zostać połączone/wpuszczone w ławę, ruszt lub stopę fundamentową i powiązane zwykle poprzez zbrojenie.
Najpopularniejsze technologie palowania i najbardziej funkcjonalne pale fundamentowe
Pale monolityczne wykonywane w gruncie, można podzielić na:
- pale w otworach wbijanych, np. pale Franki, Simplex czy Compressol,
- pale w otworach wierconych, np. pale Straussa, Wolfsholza.
Wśród nowoczesnych pali wykonywanych w ramach podparcia dla fundamentów budynków/budowli, wymienić warto m.in.:
- pale CFA (znane też jako pale FSC) – formowane świdrem ciągłym; wykonuje się je stosunkowo szybko (30-60 minut) i bez wstrząsów; posiadają średnicę od 400 do 1500 mm i zapewniają przenoszenie obciążeń rzędu 800-1500 kN,
- technologia jet-grouting, czyli kolumny formowane za pomocą iniekcji wysokociśnieniowej, stosowana do wzmacniania fundamentów istniejących obiektów; wykonywane bezwibracyjnie/bezwstrząsowo kolumny jet-grouting o średnicach rzędu 400-600 mm – mogą przenosić obciążenia o wartościach 1000-1500 kN; zazwyczaj ich długość sięga 12-18 metrów,
- pale VIBRO, które należą do kategorii pali przemieszczeniowych; ich wykonanie nie wiąże się z powstaniem urobku, bowiem podczas pogrążania stalowej rury – następuje zagęszczanie otaczającego ją gruntu, a powstały otwór zalewany jest później betonem pod ciśnieniem.
Olbrzymie zróżnicowanie technologii palowania – pozwala na odpowiedni dobór metody do warunków gruntowych, specyfiki obiektu oraz otoczenia (istniejąca zabudowa mieszkalna, obecność w pobliżu „wrażliwej” infrastruktury/instalacji czy strefy przyrodnicze).